Aan het eind van mijn straat liggen moestuintjes. Heel vaak reed ik daar gedachteloos aan voorbij m
aar vorig jaar februari werd ik getriggerd door het bord “Tuin te huur”. Het telefoonnummer had ik onthouden maar het bellen stelde ik uit. Het hebben van een moestuin stond op mijn verlanglijstje maar ik liet me afschrikken door de stemmen in mijn hoofd. “Geen tijd, je weet er niks van, ‘n bevlieging, je hebt al zoveel dingen die je leuk vin
dt.” Hevig teleurgesteld was ik dan ook toen het bord weg was. Toen pas belde ik.
Helaas de tuin was al verhuurd, ik liet me op de lijst zetten, mocht er weer een stukje tuin vrij komen. Vorig jaar oktober werd ik gebeld, er was een tuin voor me, een behoorlijke lap van 150m2. Een tweede kans die ik met beide handen aangreep, dit liet ik me niet ontschieten. Ik gaf mezelf een jaar de tijd. Vond ik het dan niks dan kon ik er mee stoppen maar had ik het in ieder geval geprobeerd.
De tuin lag er een beetje verwaarloosd bij. In eerste instantie ben ik maar gewoon begonnen. Weghalen van onkruid, spitten en kennis maken met mijn mede moestuinierders. Helemaal leuk was het toen mijn vriendin het stukje grond naast me kreeg. Nog een gezellige buurvrouw ook en ook zij was een beginneling.
De winter ging voorbij en ik begon thuis al met voorzaaien. In het voorjaar werden onze tuintjes gefreesd door de aardige buurman van vriendin en toen kon het echt beginnen. Paadjes maken, planten en zaaien en vooral heel veel onkruid wieden. Naast een groentetuin, heb ik ook een stuk bloementuin ingericht. Dahliabollen, bloemenzaden in de borders, puur voor de vulling maar ook voor de vlinders en bijen.
Nu een jaar later kijk ik terug op het eerste moestuinjaar. Gele sperziebonen, verse andijvie, enorme courgettes (wat een dankbare plant), boterverse krulsla, enorm geduld met de broccoli, een paar aardbeien, gele en rode frambozen tot laat in het jaar. Groene paprika’s die na lang wachten ook nog rood werden en nee geen gele paprika’s. Uien, prei, bijzondere wortels en grote zoete aardappelen. De eetbare bloemen van de Oost-Indische kers en van de jonge zaden van deze plant zelf kappertjes gemaakt. Verse pesto van de basilicum en me verbazen over de aubergine, wauw wat een kleur. Pompoenen voor de soep en taart. En dan de bloemen, opeens was er een zee van kleuren.
De rijkbloeiende dahlia’s , trotse zonnebloemen en felblauwe komkommerkruid. Hoewel ik nog meer tijd in had willen steken (maar dat lukte even niet door gecompliceerde zwangerschap van dochter) heb ik genoten van mijn tuin. Ik had er zelf graag meer over willen bloggen maar goed dat is een mooi doel voor volgend jaar.
De “rustige” p
eriode komt er aan. Vorige week heb ik nog wel de knoflook uitgeplant, de paprika’s en pepers eraf gehaald en de laatste andijvie voor de stamppot geoogst. Moestuinieren, ik ga er zeker mee door. Niet om geld uit te sparen, of er zoveel mogelijk van te eten maar vooral om mezelf te verwonderen. Hard werken en veel liefde wordt beloond. Je moet het maar willen zien.