Vroeger toen ik jong was, hoefden we nog maar net de snelweg op te rijden en ik sliep al. Niet echt gezellig voor Jeroen maar ik kon er niks aan doen, ik was zo vertrokken. Zeker in de tijd van kleine kinderen waarin je eigenlijk constant moe bent, was het in slaap vallen helemaal geen probleem. Tegenwoordig is alleen bij heel veel koffiegebruik dit soms een probleem maar over het algemeen vat ik vrij snel de slaap.

Ontspannen, mijn hoofd leeg maken, op commando nergens aan denken dat is een ander verhaal. Bij de Yoga zwangerschapslessen die ik twintig jaar geleden volgde, merkte ik dat ik dat heel pittig vind. Als de yogalerares zei: ‘Laat de gedachte maar komen, benoem het en laat het gaan’ was ik ondertussen hele to-do lijsten aan het maken. Dat nog kopen, die nog een kaartje sturen en o ja niet vergeten dat telefoontje te plegen. Ontspannen is dus een dingetje en nog steeds heb ik de uit knop van mijn hersenen niet gevonden.

Dit weekend bezocht ik samen met twee vriendinnen de sauna. Heerlijk zo’n dagje schoon zweten, gezellig kletsen, niets moeten, lekker eten en veel lachen. Daar knap je van op. We zagen dat er om 17.15 uur een droomritueel in de stilteruimte plaatsvond. Dat moesten we meemaken dus de kaartjes bij de balie opgehaald. Om 17.10 uur lagen we klaar op ons bedje, met een dekentje over de voeten. Er brandde wierook en er stond een lekker muziekje aan. De meneer die het ritueel uitvoerde gaf uitleg en daar gingen we van start. De oceandrum zorgde ervoor dat het net leek of we aan het strand lagen. Echt aan het ritueel lag het niet aan maar ik hoorde alles. Het snufje van mijn buurvrouw, het verschuiven van een matras van een andere bezoeker. Het moeten ontspannen kost moeite. Ik probeer me te concentreren op de oceandrum. Ik loop op het strand, ik ben goed op weg. Ik voel de zand tussen mijn tenen en hoor de golven.

Net als ik er lekker begin in te komen, stopt de oceandrum en gaat de meneer over op een plinky plonk instrument. Weg is het strand en ik hoor elk belletje. Ik ga nadenken of ik het wel een leuk geluidje vind en mijn hersenen werken weer op volle toeren. Sas, ONTSPAN….zet je hersenen toch eens uit. Gelukkig duurt dit ritueel van het plinkie plonk apparaatje niet zo lang en gaat de droommeneer weer verder met de oceandrum. Ik probeer me op mijn ademhaling te concentreren maar hoe meer ik dat doe, hoe krampachtiger ik ga ademen. Dan maar weer naar het strand, we er zijn vorige week nog geweest dus ik probeer me weer voor te stellen dat de wind weer door mijn haren waait en ik het koude water aan mijn voeten voel.

Toch blijf ik mijn omgeving ervaren, ik blijf op mijn hoede, ook al wil ik het niet. Ik besef dat de meneer met zijn laatste rondje bezig is en hoor hem zachtjes de ruimte verlaten. Enkele bezoekers om ons heen verlaten ook de ruimte. Pas als bijna iedereen weg is en de muziek is uitgezet, voel ik me zachtjes wegzakken. Lang duurt dit echter niet want een mannelijke bezoeker komt behoorlijk luidruchtig de ruimte binnen lopen en laat de deur dicht knallen. Mijn vriendinnen zijn ook klaarwakker, zachtjes verlaten we de ruimte en in de warme sauna evalueren we het droomritueel. We zijn in ieder geval weer een ervaring rijker en ik blijf toch best een beetje jaloers op mensen die kunnen mediteren en echt hun knop uit kunnen zetten. Misschien toch meer oefenen? Op commando ontspannen kan ik niet zo goed maar in ieder geval kom ik na deze saunadag wel loom, schoon en ontspannen thuis. Een heerlijk gevoel.