Maar voordat ik ga lezen, moet ik wel een bepaalde rust hebben. Ik moet (van mezelf) eerst mijn huis “aan kant” hebben. Ik weet niet, anders lees ik niet lekker, of zo, of vind ik van mezelf dat dit echt niet kan.

Dus voordat ik ga zitten met mijn boek, ga ik nog even stofzuigen, de plantjes water geven, de vaatwasser legen en dan kan ik zitten. En als ik dan ga zitten, zie ik dat de tafel een rommeltje is. Dus ik zet alles gezellig neer, doekje over tafel, leg de onderzetters recht, en haal de bloemen uit de vaas die er niet goed uitzien, hop, weg ermee. He, ik hoor een piepje; een WhatsApp-berichtje. Meteen maar even reageren. Nee, ik hou het kort, want ik wil net mijn boek gaan lezen. Welk boek? O, ken je het nog niet? Wacht, ik maak een foto… Ja, leek me heel leuk… Ja, ik spreek je later. He, eindelijk zit ik. Grut, wat zien die ramen eruit. Even een appje naar “T’ is zo helapt.”

Oké, nou ik ga mijn boek lezen. Ik heb wel zin in een bakkie. Kopje uit de kast, knopje voor koffie en gaan. O, water op. O, bonen ook. Nou, even bijvullen… En meteen nieuwe bonen bestellen.

Ding dong… de voordeurbel. Een pakje. Joepie, een nieuw t-shirt. Even passen. Leuk! Ik hou hem meteen aan. Welke broek erbij? Waar was die blauwe ook alweer? Oh, in de wasmand… nou, kan ik die ook wel meteen opruimen. Ik ga nu echt lezen… Koffie opnieuw zetten, want die is koud geworden. He, wat is het alweer zo laat? Ja, ik kan nu toch niet meer gaan lezen.

Nou ja, morgen weer een dag.