Begin juni werd ik gebeld door “De Margriet”. Yvonne Groenleer had mij genomineerd als “gewoon stoere vrouw”.  Margriet bestaat 80 jaar en je kon iemand aanmelden met een bijzonder levensverhaal. Ze waren op zoek naar vrouwen die aanpakken en dingen voor elkaar krijgen. Die moeilijkheden overwinnen en altijd doorgaan. Vrouwen die het verschil maken en gewoon stoer zijn. Nou, nou… dat is nog wel heel veel eer. Ik was helemaal overdonderd. Leuk was dat diegene die ik aan de telefoon had en het stukje moest schrijven vroeger ook in Zeeland woonde. Dus het was een beetje ons kent ons. Dus tja… ga maar eens nee zeggen. Dat doe je natuurlijk niet.

Er werd meteen een foto afspraak gemaakt en of ik met iets wits wilde aandoen. Ik had niks fatsoenlijks in de kast liggen, dus in naar Blique in Goes, waar ik warempel tegen iets leuks aan liep. (met een beetje hulp van de Stijlspecialist Erna). Zo …  dat kon ik ook weer afvinken.

Woensdag 13 juni ging ik met mijn dochter Bo (17 jaar) en m’n witte blouse naar Sanoma in Hoofddorp. Prachtig gebouw, waar je zonder pasje niet binnen komt. Een echt heel mooi hipperdepip enorm groot kantoor met leuke inspirerende hoekjes, een fantastiche koffie corner, een hipster kantine en grappig was dat er dus een hele verdieping van bijvoorbeeld de Tina is. Je kijkt je ogen uit. Maar goed, daar kwamen we niet voor. We werden hartelijk ontvangen door het marketing team van Margriet en ik mocht de make-up in en nu we toch bezig zijn… mijn haren werden ook meteen gestyled. Daarna; op naar Sacha de Boer. Ook best spannend, maar ze was heel aardig. Bo mocht mee om mij te belichten met zo’n zilverkleurig zonnescherm wat je in je auto heb als de kinderen nog klein zijn. Ik moest mijn kin overdreven naar voren doen en zwoel ‘peultje’ zeggen. Ja…. terwijl Bo voor mij stond. Dat was natuurlijk hilarisch. Het ging super snel en hop… weer terug naar Zeeland.

Donderdag 1 november was het zover. Toen was de aftrap van het hele ‘gewoon stoere vrouwen’ verhaal. Ondertussen kreeg ik wat updates van Marjo van de  Margriet en bleek het toch wat meer te zijn dan een foto en een klein zinnetje. Het was een compleet “gewoon stoere vrouwen mediacampagne”! Van een fotohokje op de Margriet winterfair tot bilboards in de stad, van rondreizende trotters tot een expositie in het Amsterdams Museum, etc. etc. WoW! Je moet wel even de provincie uit om het te zien.

Maar goed. Ik had een hotelkamer geboekt voor Bo en mijzelf, want om half 10 s ochtends in het hartje van Amsterdam te staan, is best lastig vanuit Zeeland. Ik dacht  dat ik een kamer had geboekt met  twee bedden. Dat klopte ook. Met twee tweepersoonsbedden. Dus we lagen heerlijk! s Ochtends weer vroeg uit de veren en tjop tjop met de metro naar het museum.  En daar sta je dan. Tussen al die andere gewoon stoere vrouwen. Ik keek mijn ogen uit. Het waren bekende en onbekende nederlanders. Best gek hoor als je dan naast iemand staat en zegt: “ben jij ook een stoere vrouw?”.  Je krijgt hele stoere verhalen te horen. Stiekem had ik gehoopt dat Brigitte Kaandorp er was. Zij is namelijk ook 1 van de 80. Maar ze was of heel goed undercover of niet aanwezig. Ik vind Brigitte namelijk niet gewoon stoer, maar heel stoer.

Op een gegeven moment  sta ik naast een mevrouw en zei; “Ben jij ook een gewoon stoere vrouw?”. Ze zei ze; ” Nee, ik ben Marjan van de Berg en ik schrijf een column voor de Margriet; Sanne” . Beetje naïef… maar ik dacht dat Sanne echt bestond. Nooit over nagedacht dat Sanne niet echt was. Dat heb ik natuurlijk niet tegen Marjan gezegd. Ze is trouwens een super aardige dame!

Na een bakje koffie kwamen de eerste sprekers. Leontine van den Bos (opperhoofd van de Margriet) deed een mooi verhaal over Margriet; 80 jaar en waarom een ‘gewoon stoere vrouw’ helemaal niet zo gewoon is. Ik vond het allemaal nog al wat. (Ben ik hier wel goed? Zo bijzonder is mijn verhaal toch niet?) Daarna kwamen er 3 inspirerende spreeksters. Mijn moeder zou zeggen; ECHT bijzondere vrouwen.  Dit waren Aaltje van Zweden, Sunita Chote, Shary-Ann (zij zong) en Prinses Laurentien. Laurentien had opgezocht wat stoer nu echt betekende; “flinker voordoen dan je bent, sterk overkomen”. Maar zij had zo iets van; “nee, dit hoort niet bij het stoer wat deze vrouwen betreft”. Dus ze keek verder en vond deze omschrijving;  “het betreft mannen en vrouwen die er niet mee bezig zijn, die zijn gewoon zo. Heldhaftig, niet vanwege de sensatie, maar gewoon omdat ze vinden dat ze moeten doen wat ze doen. En of dat nu iemand redden is of een situatie onder controle krijgen of iets anders belangrijks is, iets waarbij het eigen leven in de waagschaal wordt gelegd, dat maakt niet uit. Echt stoere mensen zijn veel minder bekend‘. Nou… dat is toch een prachtige omschrijving! Gewoon stoere vrouwen krijgen veel voor elkaar! Ik was best een beetje ontroerd.

Daarna werd het jeugdteam voorgesteld die het jubileum editie hadden gemaakt van de Margriet en toen kwam Sacha de Boer om de expositie te officieel te openen. Ze was helemaal blij om iedereen te zien en stond te stuiteren van trots volgens mij. We gingen nog naar buiten voor een groepsfoto en toen naar de vleugel van het museum waar alle vrouwen hingen. Tja… en daar sta je dan… naar jezelf te kijken in het museum. Dat is toch heel onwennig. Het is trouwens een super grappige foto en ik ben blij dat deze het is geworden. Er hangt dan ook nog zo’n klein bordje bij met hierop geschreven wie jij bent en waarom jij een gewoon stoere vrouw bent. Bizar! Ik wilde nog naar Sascha en Leontine gaan om hen te bedanken, maar dat durfde deze gewoon stoere vrouw niet. En ook een klein beetje omdat mijn dochter zei; “mam, je doet wel normaal hoor”.

Met verschillende stoere vrouwen heb ik een praatje gemaakt. Met Jetty (cabaretier), Djoeke (directeur), Marieke (Angels4Angels), Ella (fysiotherapeut), Henny (vrijwilligster), Liesbeth (recycling avonturierster), etc. Dat hoor je van allerlei mooie verhalen en iedereen stoer is op zijn eigen manier.

Na het museum gingen we met een leuke goodiebag nog even Amsterdam in om een broodje te eten in 1 van de 9 straatjes. Ook altijd leuk.

Graag zou ik met Suffe tutten nog wel iets met “gewoon stoer” willen doen, maar ik weet nog niet wat. De zondag Facebook rubriek; IK GEEF DE PEN DOOR…. (iedere zondag 5 vragen aan bijzonder mensen) is al iets.  We bedenken vast nog wel iets hier voor met onze Suffe tutten club. Die ik – zoals jullie weten – met 9 andere gewoon stoere vrouwen organiseer.

Want weet je, we zijn allemaal stoer en iedereen heeft een gewoon stoer verhaal. Dat weet ik zeker.

Lieve groetjes,

Esther